CAPUT PRIMUM. De abbatis Pinufii humilitate et latendi studio. SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS SHOW APPARATUS
| 1 | Praeclari ac singularis viri abbatis Pinufii de fine poenitentiae praecepta dicturus, magnam materiae partem mihi videor amputare, si humilitatis eius laudem, quam in quarto Institutionum libro, qui est super instituendis Renuntiantibus titulatus, brevi sermone perstrinxi, lectoris fastidio consulens, hic silentio praetermittam; cum praesertim multi illius opusculi notitiam non habentes in hanc possint incurrere lectionem, et omnis dictorum vacillet auctoritas si dicentis meritum subtrahatur. |
| 2 | Hic siquidem cum haud longe a Panephysi Aegypti, ut illic dictum est, civitate, abbas et presbyter ingenti coenobio praesideret, tantumque eum in omni illa provincia virtutum suarum atque signorum gloria sublimasset, ut sibi iam videretur retributione laudis humanae laborum suorum recepisse mercedem, timens ne sibi specialiter invisa popularis favoris inanitas, fructum praemii evacuaret aeterni, occulte monasterium suum fugiens, ad intima Tabennensium monachorum secreta contendit, ubi non eremi solitudinem, non singularis vitae securitatem, quam etiam imperfecti quique, laborem obedientiae in coenobiis non ferentes, superba non numquam praesumptione sectantur, sed celeberrimo praeelegit coenobio subiugari. |
| 3 | Ubi tamen ne ullo habitus sui proderetur indicio, indutus veste saeculari, multis, ut illic moris est, diebus lacrymans pro foribus excubavit, atque ad omnium genua provolutus, post eorum diuturna fastidia, qui ad explorandum eius desiderium in ultima eum iam aetate velut panis egestate compulsum, non sincere illius propositi sanctitatem expetisse dicebant, tandem ut susciperetur, obtinuit, ubi adolescenti cuidam fratri qui hortum susceperat excolendum, in adminiculum deputatus, cum non solum omnia quae idem praepositus imperasset, vel quae iniuncti operis cura poscebat, cum admiratione tam sanctae humilitatis impleret, verum etiam quaedam necessaria opera, quae propter horrorem sui a caeteris vitabantur, ita furtivo per noctem labore perficeret, ut diluculo omnis illa congregatio tam utilium operum admirans ignoraret auctorem. |
| 4 | Cumque ita triennium ferme illic, gaudens desideratis tam iniuriosae subiectionis laboribus, exegisset, accidit ut quidam frater eidem cognitus ex illis, unde ille discesserat, Aegypti partibus, adveniret. Qui cum indumentorum eius atque officii vilitate, promptissimae cognitionis facilitatem diu haesitans cohiberet, post explorationem manifestissimam ad eius genua provolutus, primum stuporem fratribus cunctis, dehinc prodito etiam nomine, quod apud illos quoque praecipuae sanctitatis fama vulgaverat, etiam dolorem compunctionis incussit, quod scilicet tanti meriti ac sacerdotii virum tam iniuriosis operibus deputassent. Sed postquam flens ubertim, et diabolicae invidiae quasi gravem proditionis suae imputans casum, ad monasterium suum honorifica fratrum custodia ambiente perductus est, exiguo illic tempore demoratus, rursus offensus est ipsis honoris sui ac primatus obsequiis; ac furtim ascendens navem, ad Palaestinam Syriae provinciam transmeavit, ubi velut incipiens atque novitius in illo in quo nos degebamus, monasterii receptus habitaculo, in nostra cellula ab abbate praeceptus est commanere. |
| 5 | Sed ne illic quidem diu virtutis eius merita latere potuerunt. Nam simili proditione detectus, atque ad monasterium suum cum ingenti honorificentia ac laude revocatus, tandem quod erat esse compulsus est. |